Bij veel ouders komt na het afscheid de confrontatie met de waarom-vraag op. Het is misschien een vraag die in het voorafgaand traject weggedrukt is maar nu in volle hevigheid opkomt. Het kan helpen om daar met anderen over te praten. Natuurlijk, uzelf of een ander kan wellicht zeggen: ‘Ach, daar krijgen we toch geen antwoord op’, maar dan nog kan het helpend zijn om aandacht te geven aan deze vraag. Hij drukt namelijk in elk geval uw pijn uit, en een gevoel van onrechtvaardigheid, en misschien nog veel meer. Dat alles heeft ook een plek in uw omgang met het verlies.

U zult zeker blijvende verbindingen met uw kind ervaren. Simpelweg omdat u elk moment van de dag aan hem of haar denkt. Hij of zij is geheel in uw bestaan, in lichaam, en geest, in ziel en hart verankerd.

U kunt zoeken naar een manier waarop u hem of haar wilt gedenken in uw huis, met foto’s of andere herinneringsobjecten, met kaarsen, etc. Misschien helpt het om een vast dagelijks of wekelijks ritueel te bedenken.

U kunt ook op een andere manier verbindingen met uw kind blijven ervaren. Het gebeurt meerdere ouders dat zij bepaalde gebeurtenissen als een teken van of verwijzing naar hun kind ervaren. Daarbij kan het gaan om hele lichamelijke ervaringen, bijvoorbeeld het plotseling warm of koud worden, het ruiken, zien of horen van het kind. Ook elektrische apparaten, lichten of kinderspeelgoed kunnen opeens aan gaan, of geluid maken of knipperen. Ook dieren die een symbolische betekenis voor u hebben kunnen op moeilijke momenten verschijnen. Misschien wilt u over deze ervaringen praten, misschien vindt u dat moeilijk. Weet dat het niet gek is. Kies mensen uit waarvan u verwacht dat zij dit mooi vinden.

Het kan ook zijn dat u bovengenoemde ervaringen juist niet hebt, en daarnaar verlangt. Besef dat er zoveel manieren zijn waarop u verbonden bent en blijft met uw kind. U zoekt uw eigen weg van betekenis.

Als u betrokken bent bij een religieuze gemeenschap, krijgt u hopelijk ondersteuning van daaruit. U kunt zelf aan hen duidelijk maken wat u prettig vindt. Of en hoe vaak u bezoek aan huis wilt, of u wel of niet in staat bent om de gemeenschap te bezoeken. U kunt samen zoeken naar de juiste vorm en regelmaat.

In veel ziekenhuizen wordt jaarlijks een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd voor de kinderen die dat jaar zijn overleden. Op die avond worden de namen van de overleden kinderen genoemd. Veel ouders geven aan dat zij het belangrijk en mooi vinden dat de kinderen die zijn overleden in het ziekenhuis daar niet vergeten worden. En zo is het: alle kinderen hebben ook daar hun sporen nagelaten.

Met de geestelijk verzorger kunt u ook spreken over alle bovengenoemde thema’s. U kunt gerust zelf contact opnemen met een geestelijk verzorger van het ziekenhuis waar uw kind bekend was, of via een centrum voor levensvragen.