Mensen die je helpen
Rouwbegeleiding
Soms vinden jongeren het fijn om met iemand te praten die juist niet bij de familie, school of vrienden hoort. Er zijn mensen die er speciaal zijn om jongeren te helpen die het moeilijk hebben. Hier vind je meer info.
Bij Stichting Achter de Regenboog kun je informatie vinden en online een vraag stellen als je dat wilt.
Een rouwbegeleider
Er zijn rouwbegeleiders die er speciaal zijn voor jongeren van wie een ouder, broer of zus is overleden. Zij praten met jongeren over wat hen bezighoudt en waar ze graag hulp bij willen. En praten kan op veel verschillende manieren: door een gesprek, of door te tekenen, gedichten te maken, muziek te maken of door ontspanningsoefeningen. De rouwbegeleider kijkt samen met jou wat bij jou past. Veel jongeren gaan enkele keren naar een rouwbegeleider om ‘hun hoofd een beetje leeg te maken.’ Je verdriet wegnemen, dat kan niemand, maar het kan wel helpen als het af en toe even wat minder vol is in je hoofd.
Nog even niet naar een rouwbegeleider gaan
Het kan zijn dat je ouders graag willen dat je naar een rouwbegeleider gaat, maar dat jij dat (nog) niet ziet zitten. De rouwbegeleider kan dan je ouders wel wat adviezen geven hoe ze jou het beste thuis kunnen helpen.
Je gevoelens blijven in je lijf als je ze wegstopt
Soms zoeken jongeren alleen maar naar afleiding en naar manieren om hun verdriet een weg te stoppen. Het kan zijn dat ze zich terugtrekken en weinig contact meer hebben met leeftijdsgenoten. Of juist dat ze heel vaak ruzie hebben of problemen op school. En ook geven jongeren wel eens aan dat ze vaak hoofdpijn of buikpijn hebben of totaal geen energie om iets te gaan doen, terwijl de huisarts geen ziekte kan ontdekken. Als je je gevoelens alleen maar wegstopt, blijven ze zitten in je lijf. Ze gaan niet vanzelf weg als je ze niet uit. Als je dit herkent kan het helpen om naar een rouwbegeleider te gaan.
Samen met een rouwbegeleider en je gezin praten
Een rouwbegeleider kan ook met jullie gezin samen praten, gewoon thuis aan de keukentafel. Zo kun je samen jullie verdriet delen. Want ook al hebben jullie allemaal dezelfde persoon verloren, toch voelt iedereen bij jou thuis zich weer anders. En soms lukt het niet om elkaar dan te troosten en samen verder te gaan. En dat terwijl je elkaar ook juist heel erg nodig hebt.
