Vaak pakken ooms en tantes van uw kind na het afscheid op hun manier weer de draad op. Zij moeten vaak weer direct aan het werk en ook hun eigen gezin vraagt weer aandacht. Dit kan u het gevoel geven dat voor hen het leven gewoon weer doorgaat. Realiseer u dat dit vooral de buitenkant is, dat wat u ziet. Ook zij ervaren het verlies, hoewel op een andere manier dan u.

Ook voor uw (schoon)broers en -zussen kan het moeilijk zijn om te praten over het verlies van uw kind. Soms vinden ze het moeilijk om de naam van uw kind hardop uit te spreken, of om herinneringen aan uw kind op te halen, terwijl u dat wellicht juist graag wilt. Enerzijds willen zij u niet steeds herinneren aan uw overleden kind, aan de andere kant willen ze ook dat uw kind onderdeel blijft van de familie. Het kan helpen om te bedenken dat dit geen onwil is, maar onmacht. Spreek uit wat voor u belangrijk is, dat het pijnlijker is dat ze er niet over praten en de naam van uw kind niet noemen in plaats van er juist wel over te praten.

Niets is zo aanwezig als diegene die afwezig is. Het kan helpend zijn om met uw familie te bespreken op welke manier uw kind een plek krijgt tijdens familiebijeenkomsten. Zo kan het fijn zijn als er op speciale dagen een (extra) kaarsje wordt aangestoken.